Archief

Dit is de archiefpagina van DONLOG. Klik hier om naar de homepage te gaan.

25 03 07 - 16:11Caya cama

Ik ben gezegend met meer vriendinnen dan met vrienden. Da's al zo sinds mijn geboorte. Je leert ermee leven. Ik heb er geen last van. Een lieve en trouwe vriendschap heb ik met een ex-collega die honderd jaar geleden als stagaire bij mij het vak kwam leren. We zijn elkaar nooit meer uit het oog verloren en in voor- en tegenspoed wisten we elkaar altijd te vinden. Welnu, bij die vriendin waren we het afgelopen weekeinde. Een avondje "verantwoording afleggen" aan de sponsors en geïnteresseerden in Cay cama. Een micro ontwikkelingshulp project avant la lettre. Meer micro kan niet: het draait om een gezin in Equador dat geen cent te makken heeft. Afgewogen worden ze geholpen via geld dat van vrienden, bekenden en anderen komt. Het was indrukwekkend. Iedereen zou daar gewoon wat aan moeten bijdragen. Vind ik. Kijk maar eens op hun site: www.cayacama.nl of stuur een mailtje als je wat meer wil weten: post@cayacama.nl . Doen hè?

een reactie

15 03 07 - 07:46Sneu

Het zijn van die berichten waar je zo vrolijk van wordt, omdat ze zo sneu zijn.
De directeur van Connexxion heeft besloten dat hij zijn bonus inlevert, omdat hij er een ongelofelijke puinhoop van gemaakt heeft. Geklungel met het busvervoer in Brabant: wazig contract, verkeerde prijs, resultaat: ruzie en stakingen.
Mooi gebaar: geen bonus. Kijk, dàt is nou nog een een daad!
Het scheelt hem 33.000 euri (zegge: drieëndertigduizend). Sneu toch?
Hij verdient dit jaar daardoor 330.000 euri (zegge: driehonderddertigduizend). Dat is zonder sociale lasten.
Mèt sociale lasten krijgt hij € 516.000,- (zegge: vijfhonderdzestienduizend). 
Nou hoeft ie gelukkig niet helemaal in zak-en-as te zitten, want de "lange termijn bonus" gaat gewoon door: 30.000 euri (zegge: dertigduizend).

Even rekenen:

516.000 - 33.000 = 483.000 + 30.000 = 513.000

516.000 - 513.000 = 3000

3000 : 12 = 250

De Connexxion-baas krijgt dus per maand 250 euro bruto minder omdat hij er een puinhoop van gemaakt heeft waardoor gewone buspassagiers uiteindelijk de dupe werden.
Per maand bruto 250 minder, dat is dus -pakweg- 120 euro netto per maand minder.

De wereld is hard voor managers die iets verkeerd doen.

een reactie

13 03 07 - 21:21Wauw

Toen ik jong was en (zo goed als*) ongeschonden (wij spreken over 1970) kwam ik voor het eerst in Berlijn. Met een vriendje en diens oudere Australische neef ondernamen we de reis per Kever, die die neef speciaal had aangeschaft voor een trip door Europa. Berlijn was nog gedeeld. Het westen was deca in optima forma, het oosten was grauw en grijs, eng en spannend. Snotneuzen als we waren tartten we de Vopo's (voor de jongeren: Vopo= Volkspolizei, geüniformeerde meelopende uitvoerders). We hebben wel wat gelazer gehad.

Het beeld kwam terug deze week bij "Das Leben der Anderen". Wat een film. Hoe echt! We zijn er met zijn drieën naartoe geweest: (Duitse) echtgenote, (Duits/Nederlandse )zoon (jawel meneer Wilders: twee nationaliteiten! Schande) et moi (Kaaskop van geboorte). In zo'n twee nationaliteiten gezin is de impact van zo'n film groot. Temeer omdat de twee volwassenen van het trio dat destijds ieder op hun eigen wijze beleefd hebben. De DDR is niet meer. Maar de sporen zijn er nog steeds. De film toont hard en realistisch dat je in sommige omstandigheden niemand kunt vertrouwen en toch ook weer wel. Ga hem zien, ga hem zien!

* Over dat "zo goed als ongeschonden" schrijf ik nog wel een keer.

twee reacties

10 03 07 - 09:00Willem

Leed

 
Klein leed of groot leed? Willem zijn plakaat hing al een poosje aan het brughuisje waar ik elke dag langswandel met de hond. Plotseling was het weg. Maar nu hangt het er weer. Willem is dus nog niet gevonden. Willem, bijna doof en slechtziend, is al vanaf nieuwjaar weg. Verdwenen bij een familie in Oostelbeers, niet direct om de hoek. De verdrietige familie blijft op zoek naar Willem. Dat ene zinnetje raakte me nu weer:  "..........eventueel om te begraven..." Groot leed dus. 

reageer

10 03 07 - 08:51Per Business Class de dood in.....

In een van mijn vorige banen ben ik heel erg veel op reis geweest, bijna de hele wereld over. Soms had ik het geluk om lange vluchten in de Business Class te mogen beleven. Voor normale stervelingen niet te betalen, maar zeker op lange vluchten een genot. Was ik dan zo rijk? Nee hoor, ik betaalde het niet zelf. Als je de prijzen vergelijkt tussen normale en business plaatsen, val je steil achterover. Het staat ook niet in de verhouding, maar wèl prettig dus: een champy bij het binnenkomen, dikke sokken, een oogdoekje (doen alsof het donker is), lekkerder eten, drank zonder beperkingen en lieve (en veelal mooie) stewardessen die je met veel minder man hoeft te delen en die je desnoods in slaap knuffelen. Daar moest ik aan denken toen ik vandeweek achter deze vrachtwagen zat. Zouden ze dat bij varkens ook hebben als ze business class reizen: een speciale stewardess die Piggy heet, een welkomstdrankje, een knuffel, een deken tegen de kou.....? Business class voor varkens en dat terwijl ze onderweg zijn naar het slachthuis waar ze de dood in gejaagd worden...is dat macaber of niet? 

Met business class de dood in..

 

A propos: nee, ik ben niet anti-vlees, geen vegetariër dan wel veganist en ik stem ook geen Partij voor de Dieren.

een reactie

07 03 07 - 09:58Partir is een beetje doodgaan

Ze is weg.
Gestopt.
Ze had er geen zin meer in.
Ze behoorde tot mijn favorieten.
Gaf mij een kijkje in haar leven als mens, naast collega op het werk.
Schreef mooi en treffend, soms ontroerend, vaak met humor.
Een scherpe waarnemer.

Ze heeft zichzelf gedeleted.
Althans op het wereldwijdeweb.
'tIssùnd, zeggen ze hier.
Maar je kunt beter op je hoogtepunt stoppen.

Of ik haar link ook wil verwijderen. Jeetje, Alice the Malice, daar vraag je me wat. Zal eens kijken of me dat lukt. Maar gelukkig kom je wel van tijd in levende lijve tegen en dat is natuurlijk ook leuk! Dis eigenlijk is het geen gedoe met partir en mourir, want ze blijft gewoon als mens. 

Maar goed: Exit Alice the Malice als blogger.

een reactie

04 03 07 - 07:506000 !!!

Zesduizend.
Zesduizend!
Ja, we hadden zesduizend kijkers afgelopen dondedag bij het eerste van twee debatten vanwege de verkiezingen voor Provinciale Staten. Elke morgen krijg ik de cijfers van de vorige avond op mijn scherm. Kijkcijfers zijn niet de enige leidraad bij de beste en leukste regionale publieke omroep van Nederland, maar ze wegen wel mee.
Zesduizend van de potentiële kleine twee miljoen. Frustratie ten top.

Wij hebben ons uiterste best gedaan. Leuke setting, verrassende vorm, beetje tempo erin, geen oeverloos en eindeloos gezever, maar gàs erop. Slechts zesduizend mensen zijn er even voor gaan zitten. Waar kan ik mijn frustratie kwijt?
Bij ons publiek dat een kans heeft laten liggen?
Bij mezelf en mijn collega's, omdat het programma blijkbaar toch niet zò goed was dat we de kijker veertig minuten konden boeien en vasthouden?
Bij de vier vrolijke lijsttrekkers (groen, christelijk, brabants en 66) die blijkbaar niet van het scherm spatten?
Of bij het "orgaan" zelf? Het orgaan dat huist in de Maaskant-toren aan de A2 op het randje van Den Bosch, de provincie dus? Wij hebben er veel mee te maken. We doen er ook veel aan. Maar blijkbaar is het de Brabander worst. Daar ga ik de komende tijd maar eens over nadenken en ik hoop dat dat op andere plekken ook gebeurt, bijvoorbeeld door Balkenende IV.

Of zou het allemaal aan die lieve Hanja liggen? Die krijgt toch overal de schuld van. Zelfs een van mijn beste vrienden, redelijk slim, geëngageerd, maatschappelijk betrokken, vertrok gisteren naar zijn huisje in Frankrijk om een weekje te gaan chillen. "Moet ik voor je gaan stemmen?" vroeg ik. Zonder schaamte, zonder terughoudendheid, zonder schuldgevoel qua democratische plicht zei hij: "Nee hoor, de statenverkiezingen vind ik onzin." Hij had trouwens ook al niet gekeken en vanavond (deel twee: de grote partijen) ziet-ie ook niet, want hij heeft geen schotel daar in Frankrijk.

een reactie

03 03 07 - 11:15Doodgaan

Kijk. Als je nou tòch moet doodgaan, dan is Veneti:e misschien wel een mooie plek. Gisteravond Henk van Ulsen gezien. Op een podium in Tilburg. Met een tafel en een stoel, wat flessen (het water van Venetië?) en enige filmfragmenten en close-ups van de meester zelf op een scherm. "Dood in Venetië" van Thomas Mann lag handgeschreven voor hem en hij las het voor. Anderhalf uur lang. Het verhaal over verlangen, schoonheid en teloorgang. Bewogen en indrukwekkend.
Van Ulsen wordt dit jaar tachtig. Hij wilde het stuk persé nog een keer spelen, maar volgens de verhalen had hij grote moeite om het uit zijn hoofd te leren. Daarom werd voor deze vorm gekozen. Mooi in al zijn simpelheid. Anderhalf uur aan zijn lippen gehangen.

reageer