25 09 06 - 08:55Wende
Zo. Dat was Wende. Ze was haar roem al vooruitgesneld, die Wende Snijders (1978), dus we moesten er een keer naar toe. A new star is born, is zo'n beetje de algemeen geldende boodschap. Nou dat viel dus tegen. In de prachtige zaal van het Philips Muziekcentrum in Eindhoven, zaten we gisteravond om ons te laven aan haar talenten. Samen met een stuk of zes hele goeie muzikanten, deed de blonde jongedame haar ding. Vòl enthousiasme dat wel: Franse chansons, wat eigen Nederlands werk en voorzichtig wat Engelstalig jazzy gedoe. Ze heeft ons hart niet veroverd. Het was het allemaal nèt niet. Met name van het soort Franse chansons dat ze op haar repertoire heeft staan, moet je kippevel krijgen. Maar het drong niet door. Het ging niet onder mijn huid. Ik moet eerlijk zeggen: we hebben het een beetje zitten uitzitten. Maar de rest van het publiek was wèl razend enthousiast. Dus, misschien ligt het aan ons...
24 09 06 - 12:36Rust
De eerste keer was ik er vanmorgen tegen half vijf. Maar de poort was dicht en geen levende ziel te bekennen. Dus terug naar huis, terug naar bed. Tegen zevenen, toen de klokken opnieuw luidden, weer terug gegaan. De poort was open. Nog steeds geen levende ziel te bekennen, ik ging op zoek naar een ingang. Eén deur was open: een grote hal. Nog een grote deur, een lange hoge gang. Links een grote deur, hij piepte toen ik hem open deed. Ik was waar ik zijn wilde: in de kapel van de Trappisten van abdij de Koningshoeven. Ik wilde dat al heel lang een keer doen, gewoon aansluiten bij de lauden (het ochtendgebed) in die prachtige serene omgeving, op die plek van arbeid en devotie. Achttien moniken zaten links en rechts tegenover elkaar in de koorbanken. Ze zongen prachtige liederen. Niets en niemand kon hen van de wijs brengen. Ze doen dat elke dag een paar keer. Een moment van rust, een moment van eerbied. Mooi dat je daar zomaar bij mag zijn.24 09 06 - 03:43Social Sofas (2)
Hij lag nog op het stapeltje "things to do" voor deze blog. Eén van de gedichten van Tilburgs stadsdichter Nick J. Swarth . Hij schreef het en droeg het voor toen de social sofas gepresenteerd werden. Inmiddels staan er een stuk of wat social sofas verspreid in de stad en er komen er nog meer bij. Swarth declameerde op de van hem bekende wijze twee weken geleden onderstaand gedicht. Die man is leuk !
Sociale Verkilling
Omdat zij zich door
beveiligingscamera’s wisten bespied
kusten twee anonieme
bankzitters elkaar maar liever niet.
Hoewel ze zin hadden
in zoveel meer, bleef het die dag
bij een praatje over het weer.
En als we dan toch Swarth aan het citeren zijn, hier is zijn oer-gedicht over zijn stad:
dans de Orang Tilbo
dans de Orang Tilbo, dans de Willem II
schud je schriele bats, doe de Typisch T
dans de Kruikezeiker, doe de Rooie Stien
geef een rondje gas met de tegel in je tas
dans de Orang Tilbo, op ’n klötje, ugskes toe,
vuutje vur vuutje nòr veure, zuinig om de brij
dans de Willem II, ik wosse wiese wèsse won
ge hèt wir peut gebeurd, tis nie zoas et heurt
dans de Appetjoek, lopt rond als ene koekwous
bakt oew tietaaj brèùn, zo zòt as drie kòp jèùn
doe de Typisch T, zaai de wietplant in de schuur
zeven kleuren stront? – ja, doe maar lekker duur
doe de Kruikezeiker, mòkt broelie meej oew braoj
doeget mar op staoj, aanders wòrret wir oreemes
dans de Koosje Koosje, dans de Lidl aan de Leij
doe de kleine boodschap, draogt oew krökske bij
dans de Willem II, mòkt mènne zèèk mar lauw
klòpt de stobber öt oew broek, doe de Appetjoek
dans de Orang Tilbo, de vlamme öt oew kont
schriele bats, schriele bats en nôot gin kwats
23 09 06 - 10:31Mafkezen
Vijf Mafkezen uit Melbourne, Australia. The Ennio Morricone Experience. Gisteravond in Tilburgs prachtige Concertzaal. Alleen die zaal is elke keer opnieuw een genot. Vijf volslagen maffe mannen uit Australië, hele goeie muzikanten die in een avondbullende show aan de haal gaan met de muziek die Ennio Morricone componeerde voor films als Once upon a time in the west..en al die andere films die bol staan van paardengegaloppeer, rokende revolverlopen, dronkenlappen in saloons en zo. Het is niet na te vertellen. De mannen maken muziek op muziekinstrumenten en met allerlei andere dingen die niets met muziekindstrumenten te maken hebben. Met als hilarisch hoogtepunt: een pak cornflakes. Geloof je 't niet? Je kunt nog gaan kijken: aanstaande woensdag in Breda, de 30ste net over de grens in Leopoldsburg. Niet dat je na zo avond zegt: doe mij de cd maar. Maar wel heel erg ontpannen, heel verrassend en vooral maf.
22 09 06 - 05:41Heb jij dat nou ook...
.....dat je allerlei afspraken maakt en het plotseling benauwd krijgt als je je agenda vervolgens doorbladert? Benauwd van alle afspraken, leuk en minder leuk door elkaar? Vannacht zat ik rechtop in bed. Aan de binnenkant van mijn hoofd werd de agenda voor de komende weken geprojecteerd. Vergaderingen, vergaderingen, bijeenkomsten, bijeenkomsten, theater (Wende! God treft Darwin! Ennio Morricone), etentje met een oude vriend, etentje met een lieve vriendin (moet ik nog plannen, maar die heeft het net zo druk), feestje met de collega's, feestje vanwege een ronde verjaardag van een goede vriendin, vergaderen met de redactie, vergaderen over verkiezingen, twee dagen brainstormen over de toekomst van de regionale omroepen, een dag brainstormen over hoe wij als bedrijf de toekomst te lijf gaan en dan een secretaresse die doodleuk glimlachend zegt: de functionerings-gesprekken komen eraan, ik ga alle gaatjes in je agenda dichtplannen. En een werkgroep over de jubilerende Broeders van Liefde die me nodig heeft, net als een werkgroep die aan de slag is met een museum over mijn illustere familiegenoot Peerke Donders en een kleine serie debatten met de landelijke lijsttrekkers. En dan nog....van alles wat ik nu nog niet weet. Het is doorstampen en zorgen dat je tussendoor tijd voor jezelf neemt en even iets leuks doet. Ach en uiteindelijk staat er half oktober in Keulen een vliegtuig te wachten dat mij naar Italië brengt om daar een weekje uit te rusten....21 09 06 - 09:24Indrukwekkend
Ja, dat zijn ze: indrukwekkend. De reuzenfoto's die fotograaf Yann Arthus-Bertrand op dit moment laat zien op grote borden rondom de Stopera in Amsterdam. De man is de hele wereld rondgevlogen om "een luchtportret van onze planeet" te maken. En die reuzenfoto's zijn (nog tot 3 december) in de openlucht, in hartje Amsterdam te zien.
Het zijn foto's gemaakt vanuit de lucht, dat is iets anders dan luchtfoto's. Ze zijn te mooi om echt te zijn. Als je in de buurt bent, ga even kijken. Als je niet in de buurt bent, zorg er dan voor dat dat wèl gebeurt, het is echt de moeite waard. Gisteren in de middagzon was het helemaal genieten. Ik heb van de foto die ik het mooiste vind, weer een foto gemaakt. "Worker resting on bales of cotton" in Ivoorkust. Is dat relaxed of niet?
Meer weten, zien of bestellen? Ga naar www.earthmatters.dk
17 09 06 - 20:24Nostalgie
Het was -zoals verwacht- nostalgie in optima forma. Mijn vader had -voor mijn gevoel wel honderd jaar- dezelfde plaats op de tribune van PSV. En hij zat -voor mijn gevoel al honderd jaar- tussen dezelfde mensen. Die kenden elkaar alleen maar van die plek. Als ze elkaar elders tegenkwamen wisten ze dat ze die ander wel vaag kenden, maar geen flauw idee waarvan. Als een van zijn vrienden niet kon, mocht ik mee. Hand-in-hand tussen de menigte naar die vaste plek. Vóór de wedstrijd analyses avant la lèttre (Derksen, Mulder noem ze maar op, bestonden nog niet), tijdens de wedstrijd stevige discussies over het spel: blij als het goed ging, mopperen als het slecht ging. En die stemmingen gingen in één wedstrijd tig keer naadloos in elkaar over. Er is niks veranderd: Kluivert werd vandaag met een enorm applaus voor de eerste keer in het rood-wit verwelkomd, het overstemde het "moordenaar, moordenaar" dat vanuit het Feijnoord-vak geklonken schijnt te hebben. Drie weken geleden riep iedereen nog dat ie moest wegblijven. Naast mij zat iemand zich stevig op te winden, in de tweede helft: "Als het dit is, hoef ik volgend seizoen geen tribunekaart meer...." gromde hij. Ik moest even in mijn arm knijpen, want dat heb ik mijn vader als kind ook vaak horen zeggen. Vervolgens lag de nieuwe seizoenkaart een paar maanden later gewoon weer op de deurmat. PSV bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik zat vandaag op dezelfde plek en kende niemand meer......allemaal dood of allemaal geen tribunekaart meer?17 09 06 - 10:56Verkiezingskoorts
Mmm, de Volkskrant -niet geheel onpartijdig- zegt dat de PvdA in november gaat winnen en dat Jan Pieter meer vertouwen geniet dan Woutertje B. Bij Woutertje B. kan ik alleen maar denken aan een uitspraak van iemand destijds toen-ie partijleider werd: "Hij heeft tenminste een lekker kontje." Op zich een prima eigenschap, zowel voor mannen als voor vrouwen, want daar kun je het een eind meebrengen. Maar verder heb ik hem niet kunnen betrappen op echte diepte en wijsheid. Dus: Woutertje als minister-president? Nou, nee. Maar wat dan? JP maar weer? Over zijn al dan niet lekker kontje heb ik nooit iets gehoord of gelezen. Maar opnieuw een kabinet van een paar maanden (veel langer zal het niet duren o.l.v. het orakel uit Zeeland...mm nou nee. Is er nou onderhand niet een sterke vrouw die het roer kan overnemen? Nee, Rita, jou bedoel ik niet!
15 09 06 - 22:08Soms...
...zou je alles wat je zo in een week of op een dag beleeft en voelt willen opschrijven in je blog. Maar dat kèn niet altijd. In mijn werk doe ik dingen die één op één zijn en waar anderen niets mee te maken hebben. En dat geldt ook voor sommige dingen die ik als privé-mens beleef en voel en denk en wil of niet wil. Zelf ben ik nogal van de categorie Open Boek, maar er zijn ook nog andere mensen die er op een of andere manier bij betrokken zijn, danwel dingen meebeleven, danwel zich het slachtoffer voelen. En dus kun je niet alles opschrijven. Maar ik vond wel dat ik vandaag een stukje moest schrijven. Dus schrijf ik vanavond een stukje waarin ik uitleg dat ik wèl veel beleefd heb en veel voel, maar er niet zoveel over kwijt wil. Ik maak me op voor een bijzondere ontmoeting morgen. Een kleine vijftig mensen die betrokken waren bij 's lands eerste commerciële regionale zender komen morgen bij elkaar. Herinneringen ophalen en oude bandjes (bloopers!!) kijken. En zondag: drie ereplaatsen om te zien hoe PSV Feijenoord afslacht, samen met zoonlief en zijn beste vriend. Ik zit in het Philips-stadion -geen toeval- op de plaats waar mijn vader vele jaren zat. Ik weet nu al dat ik het daarom niet droog houd. Want alles komt terug: hoe ik met hem naar het stadion ging. hoe hij kon mopperen maar toch door-en-door supporter bleef. Hoe hij standaard nà de wedstrijd bij de eerste kroeg (nu een koffieshop) zei: zullen we hier iets drinken, want bij de parkeerplaats is het toch alleen maar wachten...12 09 06 - 08:06Op de knieën (2)
Hij is gevonden! Zie "Op de knieën". Hij is terug. De Aarle-Rixtelse gelovigen hebben waarschijnlijk ook nog stiekem gebeden. En dat heeft geholpen. Het telefoontje lag bij de collega thuis op zijn bureau...11 09 06 - 09:41Op de knieën
Ik was er niet bij, dus ik kan vrij opschrijven hoe ik denk dat het was. Ik heb een collega -en dat is niet leuk- die om de haverklap wat kwijt is. Als het zijn sleutels niet zijn, zijn het zijn aantekeningen. Zijn het zijn aantekeningen niet, is het zijn telefoon. Dit weekeinde was hij in de kerk in het altijd dynamische Aarle-Rixtel, alwaar een botje van een Zalige priester in de kerkmuur werd gemetseld. Na afloop ontdekte de hoofdpersoon dat hij zijn GSM-tje kwijt was. Overal gezocht. Paar keer het nummer gebeld: voicemail. Shit, shit, shit. De volgende morgen de pastoor van Aarle-Rixtel gebeld. En zo kon het gebeuren dat tijdens de hoogmis alle kerkgangers in de preek de oproep kregen om op te staan en onder de bank te zoeken naar een GSM-tje van een meneer van Omroep Brabant. Nogmaals, ik was er niet bij, maar het moet en prachtig beeld geweest zijn: heel katholiek Aarle-Rixtel op de knieën kruipend door de kerk. En deze keer niet op de kneën voor Onze Lieve Heer, maar voor Omroep Brabant.09 09 06 - 09:05Journalisten
Een van mijn vaste stekken op het wereldwijdeweb is villamedia van de NVJ, met het laatste nieuws over het vak. Soms lees je daar bemoedigende berichten, zoals vanmorgen. Maar het is ook weer een bericht waar je alle kanten mee op kunt.80 Procent van journalisten straks onnodig
Slechts 20 procent van het aantal journalisten blijft over. Dat is volgens Paul Molenaar, uitgever van Ilse media, de toekomst van de journalistiek. "Er zijn nu te veel doublures in nieuwspublicaties en te weinig hoor en wederhoor," zo zei hij tijdens het NVJ-debat over Web 2.0. Peter Kentie, van PSV.tv beaamt dat. "Webloggers duiden het nieuws." Toch worden er ook kanttekeningen geplaatst. Volgens een gedeelte van het aanwezige publiek gaat de journalist juist een goede toekomst tegemoet. Mensen zouden door de bomen het bos niet meer zien en willen betalen voor kwaliteit. Wel is de algemene tendens dat journalisten zich meer moeten verdiepen in de verschillende communicatievormen.
03 09 06 - 21:08Wedden ???
Sommige dingen begrijp ik niet. Vooral als het om politiek gaat. Hanja, onze plaatselijke commissaris der Koningin, heeft verordonneerd dat er een verkiezing komt: wat is het Brabantse volkslied ? Het is een hete aardappel die alsmaar doorgeschoven wordt. Het is een politiek issue, jawel!Er zijn drie keuzes. Keuze a, keuze b en keuze c. Hanja wil een soort informele verkiezing, parallel aan de landelijke verkiezingen, want dan is toch zo'n 40% in het stemhokje. Hoe ze het wil organiseren weet niemand. Hanja, bespaar je de moeite ! De kijk- en luistervrienden van Omroep Brabant hebben zich al tig keer uitgesproken. Wedden? Het wordt dit:
Ik loop hier alleen in een te stille stad
Ik heb eigenlijk nooit last van heimwee gehad
Maar de mensen ze slapen, de wereld gaat dicht
En dan denk ik aan Brabant, want daar brandt nog licht
Wat ik van de tekst vind, doet er ff niet toe (want zò verlicht is Brabant nou ook weer niet), maar dit gaat het worden. Mijn stadgenoot Guus Meeuwis schrijft geschiedenis.
03 09 06 - 08:59Nieuw (2)
Nu er steeds meer concurrentie komt, moet je als blogger wel aan kwaliteit, imago en vormgeving blijven werken. Het lijkt het èchte leven wel. Nou zit hemelsbreed zo'n vijftig kilometer van hier iemand die af en toe spontaan aan mijn blog begint te knutselen, omdat hij vindt dat het tijd wordt. We mailen dan wat heen en weer: is dit wat, is dat wat? En dan 24 uur later is alles anders. Hij gaat nog een beetje met de kleuren klooien, want terracotta blijkt knaloranje te zijn. Maar verder zijn we (nou ja, we) al een heel eind. Leuk hè, als je iemand hebt die dat kan en leuk vindt? Wie dat is? Ik noem geen namen, want dan gaat iedereen hem bestoken, maar hij is wel blogger avant la lèttre. Hij doet het trouwens wel samen met zijn lief, want die weet nòg meer van dit computer-spul.Even een toelichting op de nieuwe header (dat is de kop met plaatjes bovenaan)?
Ik wilde graag wat fleurigs met het oog op de de treurige herfst- en winterdagen die eraan komen.
Je ziet van links naar rechts: Knalgroene blaadjes in de Ardennen, onze olijfboom (vanuit de hangmat gezien) bij ons huis in Italië, emmers met olijven op de markt van Santa Maria di Castellabate (waar ons huis ligt), vogels in Napoli en beelden bij een tuincentrum ergens aan de weg van Castellebate naar Agropoli...
Het citaat van Màrquez geeft mij een vrijbrief om dingen zò op te schrijven zoals ik ze voel en zie. En de rest spreekt voor zich.
02 09 06 - 09:19Trouwen
"Er was veel humor, veel zwarte humor ook. En humor die je op het verkeerde been kon zetten. Toen ik trouwde, zei mijn vader: 'Trouwen is zo leuk, je kunt het niet vaak genoeg doen'* Clairy Polak, dochter van Alexander Pola, in Volkskrant Magazine 2/9/06
02 09 06 - 09:15"Iets meer bevlogenheid graag"
Het lijkt rechtse praat, maar het komt uit onverdachte hoek. Steve Stevaert, gouverneur van Belgisch Limburg, heeft meegewerkt aan het verkiezingsprogramma van de PvdA. Tijd voor een interview, dacht de Volkskrant. "Iets meer bevlogenheid graag" staat er boven. Hij vindt Nederland een 'net' land, één van de beste plekken om te leven. "Slecht spreken over Nederland, daar wil ik niet aan meedoen. Wat mij wel uitermate stoort en waar Nederland echt ontspoort, is dat waanzinnige idee dat opgang maakt over het recht de andere mens te mogen kwetsen. Dat stoort mij vreselijk, het gaat tegen elke fatsoensnorm in. Mensen hebben de verdomde plicht om verdraagzaam te zijn. Onverdraagzaamheid is zo slecht..." Stevaert noemt de 'bijna geïnstitutionaliseerde ruwheid' een kwaal. Stof tot nadenken.01 09 06 - 23:15Bush
Tekst: Could not complete the copy command, because the selected area is empty.