27 05 07 - 17:23Stadswandeling
Is 't de leeftijd? Of is 't iets anders? Ik ga steeds meer houden van de stad waar ik woon. Het gevoel overvalt me steeds vaker bij culturele gebeurtenissen hier te stede. Vorige week een spektakel op de waterzuivering, hier om de hoek. Gisteren de zoveelste standwandeling van de "Multidisciplinaire werkplaats l'Avventura" dit keer in en rond de Noordhoek. Met een echte olifant in de avondschemer in een plantsoen dat verscholen ligt. In straatjes met prachtige huizen van De Stijl en Jugendstill. Met een wandeling door een drukkerij met in het oor een geluidscollage. Met dans onder de koepel van CZ. Met Guilherme Mioto van Dansgezelschap T.R.A.S.H. Met de skaters in de Hall of Fame. Met tosti's van "Heet Brood". In het buurthuis kregen we een potpourri van Corry Konings van Miranda en.....zo ging het maar door. Twee foto's: in het Buurthuis ergens in de buurt van de Hall of Fame. Wat ook opvalt: de contrasten. De schaduwen van de nieuwe moderne beetje dreigende woongebouwen over de kleine woonstraatjes die zo typisch Tilburgs zijn.
26 05 07 - 09:26Lslten
Af en toe wandel ik langs wat vaste blogs van anderen. Ter inspiratie. Om te weten wat anderen bezighoudt. Zomaar. Stroomopwaarts is een vast station op het wereld wijde web. Van collega Jan de Vries uit Den Bosch. Journalist, wereld- en tijdbeschouwer. Oog voor de kleine dingen van heden ten dage. Hoofdschudder en wenkbrauwenfronser. Ga er maar eens langs, kost niks: www.stroomopwaarts.com . Vandaag kwam ik via zijn blog op een andere, leuke die ik links in mijn rijtje ga zetten. Over een thema dat mijn leven al beheerst vanaf de eerste dag dat ik ademde: loslaten. LOSLATEN! Laat los! Ok, als je langs stroomopwaarts geweest bent, kun je daar ook even naar toe: http://www.lsltn.nl/ . Of niet. Loslaten, daar gaat het om.
25 05 07 - 10:40Eindelijk prijs!!!
Ik wist 't! Het kon toch niet zo zijn dat overal altijd miljoenen neerdwarrelen en dat ik nooit niks nada niente krijg.
Een vreugdekreet vanmorgen in huize D/D.
We hebben de Postcodeloterij gewonnen!
Eindelijk gerechtigheid!
Eindelijk beloond voor de jarenlande betaling uit angst dat ik hem zou mislopen. Want zeg nou zelf, bij die straatprijzen zijn de reacties van de mensen die niks winnen toch altijd het mooiste: "Nee hoor," zegt dan z'n buurman van iemand die net 22 miljoen kreeg, "het gaat in het leven niet om geld.......blablabla" Maar achter de tralies van zijn tanden schuilt boosheid. Die losers die hem nèt opgezegd hadden....grijns, grijs.
Maar, mij hebben ze niet meer. Ik heb persoonlijk bericht gekregen van mevrouw Bea Post van de Postcodeloterij.
Geluk dwing je af, zeg ik maar. Ik weet nog niet of ik vandaag mijn baas bel dat ik nooit meer kom, of dat ik dat over de Pinksterdagen heen til. Geniet mee:
24 05 07 - 08:18Peerke the Movie (2)
Goed, dat was dus één reden: de familieband. De andere? Als je je in het leven van die andere Donders verdiept, komt het beeld van een ongelofelijke doorzetter die dat "wat-ie in zijn kop had, niet in z'n kont" had. Dat betekent dat hij doorploeterde, tegen alle stromen in. Hij was van het Heilig Geloof en dat was zijn drijfveer om zichzelf helemaal in dienst te stellen van de allerarmsten en de allerzwaksten. En dat deed hij in Suriname, waar hij ruim veertig jaar "onder de tropenzon" leefde en werkte. Zijn levensverhaal gaan we vertellen in die film. Niet een historische opsomming van feiten en data, maar ons verhaal zoals we dat nu zien gebaseerd op de schat aan informatie die er over hem is. Ons verhaal moet uiterlijk klaar zijn in oktober 2009, dan is het tweehonderd jaar geleden dat Peerke Donders in Tilburg geboren werd. En als het een beetje wil openen we in Tilburg dan ook een bescheiden museum over deze bijzondere man.
20 05 07 - 08:39Peerke the Movie (1)
Voor het eerst iets meer over De Film waarmee ik bezig ben. Waarom nu pas? Omdat de zakelijke afspraken nu op een haar na gevild zijn en we de publiciteit in gaan. De lezers van deze blog krijgen de komende tijd een exclusief kijkje in onze film-keuken: 'the makin of' zeg maar.
"Waarom wil je deze film maken," vroeg C., mijn goede vriend, bijna buurman en redacteur van onze buurtkrant mij afgelopen week tijdens een genadeloos diepte-interview dat hij met mij had. "En- is- ie familie eigenlijk?"
Laten we met dat laatste beginnen.
Ja, we zijn familie. Ver weg, maar toch.
Het begon (waarschijnlijk) begin 1300 bij een boer in Oisterwijk die Jan de Beer van Belver heette. Die familie de Beer van Belver en later de Beer, die boerde, ploegde en legde generaties lang ijverig voort. We landen bij "Antonis Cornelis Hendrick de Beer ook genaamd sBeren 'die men noemt Munster' overleden tussen 29 mei 1625 en 29 oktober 1625, landbouwer.
Hoogstwaarschijnlijk is hij tevens de "Anthonis Donders" die in een gerechterlijk protocol van 28 juli 1625 wordt genoemd. Zijn zonen krijgen in elk geval de bijnaam DONDERS, waarschijnlijk omdat ze vrij aanwezig waren: Donderse jongens.
Eén van die zonen was Gijsbert Antonis Cornelis Hendrick (geboren na 1653). Dat is mijn voorvader.
Een andere zoon heette Peter Antonis Cornelis Hendrick, overleden in het jaar 1655 in Tilburg. Welnu, die Peter is de voorvader van Peerke Donders. Bent u er nog ?!?!
Dus we hebben samen dezelfde voorvader: Anthonis, de vader van Peter en Gijsbert. Voor mij geldt dat elf generaties terug, voor Petrus Donders waren 't acht generaties. Zijn we dan familie? Dacht het wel toch ?
Waarom ik die film wil gaan maken? Dat doen we een volgende keer.
19 05 07 - 08:04Being green
Over meditatie gesproken. Vanmorgen. De zon is begonnen aan haar dagelijkse klautertocht. Moerenburg slaapt nog. Twee paarden staan in de ochtenddauw en knabbelen aan elkaars manen. Mussen, merels en mezen vliegen in het rond, hun werkdag is al weer begonnen. De waterzuivering (ons eigen rijksmonument om de hoek) ligt er rustig bij na een prachtige avond met een theaterspektakel in en rond de enorme waterbassins. De weilanden dampen een beetje. De wilgen staan er weer vol bij, nadat ze een paar maanden geleden helemaal kaal gesnoeid zijn. Het water van de Leije stroomt zachtjes van hoog naar laag. Een buizerd wrijft zjn ogen uit. Een groene kikker ligt plat op de weg, geschept of gewoon platgereden door een late automobilist: It's not easy being green. Het leven kan hard zijn voor een kikker.
17 05 07 - 19:18Waarom?
Waarom dan toch die motor als het geen midlife is? Omdat ik het zat ben om -nu zelfs 's morgens om half zeven- in de file te moeten staan. Nu kan ik wat tussen de auto's door laveren of rustig over de dorpen naar mijn werk toeren en tegelijk de ochtendlucht opsnuiven. Geeft een nieuwe dimensie aan de dagelijkse tochten van huis naar werk en terug. Telefoon hoor je niet op de motor en radio heb ik niet. Dus: rust. Alleen met het verkeer, mijn motor en mezelf bezig. Bijna meditatie.
15 05 07 - 20:44Lange stilte
Het was lang stil hiero. Kon ook niet anders want: -Druk op het werk -Laatste beslissingen qua film over Peerke Donders -Reis naar Suriname met mijn heerlijke sisters and brothers in arms, met wie ik mijn film ga maken. -Heftige indrukken en nieuwe contacten met verschillen Sterren van Suriname (wat een land, wat een mensen!). -Weer terug en druk op het werk. -Italië: vakantie. Koken. Uitrusten. Lezen. Siëstas. Citroenen verzamelen. -Weer terug aan het werk. Is dat veel of is dat veel? Voor mij wel. En ook nog weer een motor aangeschaft om tussen de toenemende files door te zeilen. Nee geen midlife-crisis. Dan zou het mijn derde zijn, want mijn derde motor. Wel weer heerlijk: in de wind, geen afleiding (gsm hoor je niet, radio heb je niet) alleen maar rijden, rustig aan. Mmmm, maar er wacht ook weer veel werk.... En dan ook nog jullie allemaal op de hoogte houden..dat gaat nu weer gebeuren...
