Archief

Dit is de archiefpagina van DONLOG. Klik hier om naar de homepage te gaan.

31 05 06 - 21:21Actie !!

Ik had het al van tien mensen gekregen. En steeds dacht ik: het zal wel. Ik heb me er lange tijd over lopen opwinden, maar ik word ouder en grijzer en denk steeds vaker: is toch niks aan te doen. STOP DONDERS! DAT IS DE DOOD IN DE POT !! ER IS ALTIJD AAN ALLES NOG WAT TE DOEN!! Ook aan dat idiote gereis van het Eurocircus van Brussel naar Straatsburg, dat miljoenen kost. En wat het mooie is: je hoeft niet voor een demonstratieve tocht naar Brussel danwel Straatsburg. Het kan vanuit je luie stoel via het Wereld Wijde Web !! Sluit je aan en klik HIER

Waanzin ten top

drie reacties

30 05 06 - 22:55kmagblijve

Een jaar geleden kreeg ik door omstandigheden de kans om in een nieuwe functie te stappen. Jawel, nadat ik mede bedacht had dat het wel met een laagke minder konm in de organisatie: mijn eigen laagje. Ik stapte toen met twee collega's in een nieuw avontuur. Zag het wel zitten: dichter bij de mensen die bezig zijn met hetgeen waartoe wij op aarde zijn. Maar het was ook wel een avontuur. Want dichterbij is wel dichterbij, met alle voordelen, nadelen en risico's. Vandaar dat we alledrie in die baan stapten, in eerste in instantie voor een jaar. Ook dàt was spannend: wat als het allemaal niet lukt of niet leuk is? Vandaag had ik mijn gesprek dat hom of kuit moest geven. Het was geen verrassing meer: ik mag blijven :-) Maar wat veel belangrijker is: ik wìl het ook graag. Druk bezig met -meestal- zeer betrokken, enthousiaste, kritische en hardwerkende mensen. En elke dag weer proberen om er iets moois van te maken. Want dat is het wel, ondanks gemopper soms hier, soms daar. Dus: kmagblijve en kwilblijve. Goed toch ?

een reactie

28 05 06 - 20:32Groen

Ik wist niet dat er zoveel verschillende kleuren groen waren. Natuurlijk wist ik dat wel. Maar de afgelopen dagen heb ik ze weer eens allemaal bij elkaar gezien. Wat is het toch mooi, twee uur van huis, in de Ardennen. Je eet er goed. Je slaapt er lekker, in een klasse hotel, in een prachtomgeving.Aardige mensen (dus niet meer zeuren over stugge Walloniërs) die zelfs moeite doen om Nederlands te praten. We hebben kiiiiiilometers gewandeld, berg op, berg af. We hebben gechilled in chambre 60. De hond heeft op het bed geslapen (en ons er 's nachts uitgeduwd). Junior heeft mij getracteerd (als jaarlijkse vergoeding van de helft van de kosten van zijn GSM). We hebben mannen en vrouwen gezien die zich verkleed hadden als soldaten, die een stukje tweede wereldoorlog naspeelden (volwassen mensen zoals jij en ik, die zich een paar dagen onderdompelen met hun oude jeeps en geweren). En....er zijn nogal wat gevaarlijke supermarkten in de Ardennen. We hebben namelijk nogal wat borden gezien met de tekst: Carrefour Dangereux......Het was heerlijk.

twee reacties

25 05 06 - 09:13Op zoek naar de lente

We gaan er vandaag even voor een paar dagen tussenuit. "We" zijn junior, hond et moi. Op zoek naar de lente. Misschien verstopt die zich wel in de Ardennen. Voor de vijftiende (!!) keer een vader/zoon vakantie. Elk jaar. Volgend jaar (de zestiende) staat New York op het programma. Maar nu eerst wat dichter bij huis: een hotelletje in Dinant. We gaan wandelen en lezen en zwemmen en wandelen en lezen en zwemmen en zo. Nu even inpakken: boeken, zwembroek, drie onderbroeken (drie dagen) en nog wat spul.

een reactie

20 05 06 - 18:14Het is weer herfst

Zò, was dat een mooie lente of niet? De jonge meesjes van de heer en mevrouw Mees piepen van de kou. De Jacob Jenssen thermometer (met een buitenvoeler) wijst onverbiddeloos 10,5 graden. Raar woord trouwens: buitenvoeler. Drie keer tot op het bot nat geworden vandaag. De mevrouw van de asperges vertelde hoe fijn het is om met dit weer het witte goud te moeten steken. Als ik asperge zou zijn, zou ik me terugtrekken zei ik nog leuk. Dit was het weer voor even dames en heren. De lente van 2006. Onthoud hem goed...

een reactie

17 05 06 - 08:00Rita en Ayaan

Voorop: ik heb niks met Ayaan. Dat heb je soms met mensen. Met Rita heb ik ook niks. Soms heb je dat met meer mensen. Gisteravond het kamerdebat gevolgd (Kan Sharon Dijksma een ander plekje krijgen, die zit daar steeds met een blik op de achtergrond alsof ze net uit de peuterspeelzaal komt..). Het was vuurwerk. Geen medelijden met Rita. Maar ik zit steeds maar met één vraag: Waar was je JP? Dit kabinet dat in moeilijke tijdens eensgezindheid speelt, was gisteravond niet present, behalve Donner, maar die is er altijd. Een gekozen volksvertegenwoordiger wordt het land uitgekieperd (ok, beetje kort door de bocht). Is dat niet belangrijk genoeg voor de Grote Baas om er minstens bij te zitten?

een reactie

16 05 06 - 19:20Essent en @home

Brinkhorst gaat contact zoeken met Essent over de zoveelste exhorbitante salariskwestie van Essent-baas Boersma. Nou Laurens Jan, succes!! Hoop dat de boodschap goed terecht komt. Ik ben al drie dagen met Essent aan het communiceren. Plotsklaps kreeg ik een gelikt pakket bezorgd, met veel draadjes, een zwart doosje en stekkers. Jawel, een nieuw modem!! Ik ben bang van alles wat met de diepere krochten van computers en verbindingen te maken heeft, want als ik me daarmee bemoei, gaat het standaard mis. Dus: Essent bellen. Veel mooie wachtmuziekjes, dat wel. Een vriendelijke mevrouw die net op het moment dat ik bel haar pc ziet crashen. Ze gaan me terugbellen, binnen 48 uur, vanaf vandaag. Dus, het kan zijn dat dit voorlopig mijn laatste contact met het Wereld Wijde Web is. Want vannacht wordt er iets omgezet en dan doet mijn kastje het niet meer....

reageer

13 05 06 - 08:49Druk, druk, druk, druk

Er zijn mensen die in deze dagen even lekker rustig in de tuin kunnen zitten, al dan niet na gedane arbeid. In de tuin zitten gaat natuurlijk bij ons ook, maar lekker rustig laat er maar af. Het is een drukte van belang. Oudenrijn en Knooppunt Deil zijn er niks bij. In de klimop van de garage vliegen vader en moeder Merel af en aan. Luid kwetterend, want eigenlijk vinden ze dat we te dicht bij hun nest-in-aanbouw zitten. Maar ze zetten wel door. Vertrekken en elders opnieuw beginnen is er niet meer bij, de eitjes zullen wel zo langzamerhand komen. En zeg nou zelf, dan heb je geen zin om alsnog te gaan verhuizen of -nog erger- om even snel een nieuw huis te bouwen. Dat is dus de Familie Merel. Dan hebben we de familie Mees. Kees de Mees en zijn vrouw. Het tempo waarin die in- en uitvliegen is ongelofelijk. Dat ze niet af en toe frontaal tegen elkaar botsen is een Godswonder. Het is prachtig om te zien. De één komt aangevlogen, zoekt een plekje, fluit een paar keer zodat de ander weet dat-ie eruit moet en hùp, er wordt weer een lading nestmateriaal binnengesjouwt. Over productiviteit gesproken! En dan hebben we tegenover de Familie Mees, in de blauwe druif van de schutting, de Heer en Mevrouw Duif. Die zijn daar met een nest bezig. Dat gaat met een hoop gedoe en gekreukel in het groen gepaard. De duiven hebben een merkwaardige afvliegroute: laag over steeds dezelfde hoek van het gazonnetje, op zo'n meter hoogte. En daar ligt -als ze de kans krijgt- onze hond die elke keer de weg vliegende duiven dreigt te grijpen. Het is nog niet gelukt, maar ik sta nergens voor in. Ik heb de Heer en Mevrouw Duif al verteld dat ze miscchien beter een andere route kunnen nemen, maar ze luisteren niet. Eigenwijze beesten...

een reactie

09 05 06 - 19:28Lentedrama

Ze zijn er weer. De tig jonge paarden in de wei langs de A58 als ik naar mijn baas rijdt om daar waar voor mijn geld te bieden. In de ochtend is het een geweldig gezicht: ze dansen in de ochtendnevel, bekeken door de opkomende zon en de automobilisten. Achter elkaar aan, door elkaar heen. Lente ! Wat verder, langs diezelfde A58, de aspergevelden. Daar gaat het minder. Waar andere jaren 's morgens met man en macht asperges uit de grond gehaald worden, zijn nu twee mensen bezig. Lente, maar dan die van 2006. Op diezelfde A58 gisteravond een familiedrama. Ik reed terug van het bieden van waar voor mijn geld en zag hoe op de vluchtstrook een dikkige mamma-eend aanstalten maakte om met haar kroost -zeven of acht in getal- de snelweg over te steken. Ik hoefde niet uit te wijken, want ze waren nog niet op de rijbaan. In mijn spiegel zag ik achter mij het drama voltrekken. Moeder redde zich, geloof ik. Maar de kiddies....ik weet het niet....lente 2006.

een reactie