Het was even als heel vroeger, klein jongetje: stiekem iets doen en hopen dat je niet betrapt wordt. Ik parkeerde gisteravond mijn auto in een nieuwe Tilburgse parkeergarage voor een eetdate met een goede vriend. Liep langs "De Stadsheer" de tweede hoge woontoren in mijn stad. Ik was er nog nooit in geweest. Woontorens fascineren mij, misschien wel omdat ik eigenlijk hoogtevrees heb. Toen ik er langs liep kwam er een dame uit en de deur ging heel langzaam dicht. Ik keek of ze keek en zette mijn voet er tussen. Keek nog eens en glipte naar binnen. Eén keer naar de bovenste, dacht ik. De lift in en op 30 gedrukt. Beetje beschaamd, stel dat-ie halverwege stopt en er iemand bij komt. En wat als ik bovenaan ben en daar staat iemand? Niets van dat alles. Ik zoefde naar boven, dacht nog even: als ie maar op tijd stopt. En: ping ! Arrivato. In het trappenhuis zag ik een raam (op de deur naar het trappenhuis een waarschuwingsbord dat de luchtdruk daar anders kan zijn). En toen: een meer dan wijds uitzicht in noord, noordoostelijke richting: Universiteit, Loon op Zand, Breda (?). Mooi. En toen weer snel stiekem naar beneden. Niemand tegengekomen, leuk hè?