Hè,hè eindelijk is het ervan gekomen. Goodbye Lenin in de leukste bioscoop die ik ken: Cinecittà in Tilburg. Een leuke film. Veel lachen, maar ook ontroering. Marlies zag hem voor de tweede keer. Voor als Duitse natuurlijk een film met extra dimensies en gevoelens. Voor mij veel herkenning omdat ik verschillende malen in de voormalige DDR was. Berlijn was toen veel spannender dan nu, door de Muur. Inmiddels is West-Berlijn een normale metropool. Oost-Berlijn is fascinerend, onder meer omdat daar erg veel ouds bewaard is gebleven, de wet van de remmende voorsprong. En waar ik elke keer stil van word is het nieuwe hart, met als hoogtepunt de Rijksdag Ik moet er nodig weer eens naartoe...