Het stamt nog uit de tijd dat ik razende radioreporter was: ik kan slapen als een blok, maar ik hoor alles en ben direct klaar wakker en actiebereid als ik iets hoor. Vroeger moest ik er regelmatig 's nachts uit voor een brand of zo. Maakte een reportage, ging weer naar huis en sliep weer meteen verder.
Vanmorgen om zes uur zat ik rechtop in mijn bed. Hoorde buiten wat. En, jawel: het portier van mijn auto onder het raam stond wagenwijd open en er staken twee benen uit. Schreeuwen en vloeken, dat is de primaire reactie. De man in mijn auto schrok zich wezenloos en keek mij aan: "Meneer deze auto was open en ik was aan het kijken of ik een briefje kon vinden met een adres, zodat ik dat even kon gaan zeggen,"z ei hij, mij recht aankijkend. Hij in een spijkerjasje, ik achter het gordijn in mijn blote kont. Geloofde er natuurlijk geen bal van. "Wat heb je eruit gehaald??" "Niks meneer, ik wilde helemaal niks jatten, ik wilde alleen maar helpen."
Een snelle kansberekening: wat denk je zelf Donders, zou die meneer even blijven wachten tot ik wat aangetrokken zou hebben en naar beneden zou komen.....dacht het niet hè? En om nou in mijn blootje achter hem aan te gaan....
"Ok, je weet zeker dat je niks in je zak hebt??"
"Nee, meneer, ik zweer het."
"Weet dat ik je gezien heb, ik weet dus precies hoe je eruiziet beste vriend...."
En toen sjokte hij weg en mompelde nog iets van goede morgen.
Een minuut later was ik beneden....hij had zo te zien niks meegenomen. Wel alles doorzocht.
Ben nog wel op zoek geweest naar hem, want hij was zijn schroevendraaier vergeten. Die lag nog op de stoel...