Buiten is het rumoerig. Vlaggen hangen aan de huizen. Slingers van de ene naar de andere kant. Spandoeken. Beste Buurman is al vanaf gisteren aan het zwoegen. Hij hangt luidsprekers op waaruit straks applaus zal gaan klinken. Praktische man, die Beste Buurman, hoeft-ie zelf niet te klappen. Het is de dertiende Ten Miles. De dertiende keer dat ik niet meeloop. Al jarenlang vertel ik de avond tevoren en op de dag zelf dat ik " 'm altijd 's morgens vroeg even doe, omdat ik niet van publiek en aandacht houd". Steeds opnieuw zijn er mensen die even denken dat het ècht zo is. Het blijft wel een geweldig spektakel, die duizenden mensen die hier door de straat rennen, galopperen, ploeteren, zwoegen. Fascinerend om vast te stellen dat geen mens hetzelfde loopt. Het wordt warm vandaag, dus velen zullen het snot voor de ogen krijgen. Knap. Misschien volgend jaar toch maar doen, maar dan wel 's morgens vroeg. Zonder publiek, in alle bescheidenheid. Past wel mij bij....